کارگردان فیلم کوتاه «داستان اسباب بازی»: تفاوت‌های دنیای کودکان و آدم‌بزرگ‌ها را روایت کردم
تاریخ انتشار: ۱۳ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۲۳۶۰۲
علیرضا استوار، کارگردان فیلم کوتاه «داستان اسباب بازی» معتقد است که این اثر درباره تفاوت‌های موجود در دنیای کودکان و بزرگسالان صحبت می‌کند. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران چندی پیش با معرفی برگزیدگان بخش‌های مختلف به کار خود پایان داد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
از این رو سراغ علیرضا استوار، تهیه‌کننده و کارگردان این فیلم کوتاه رفتیم و با او درباره شرایط و کم و کیف تولید «داستان اسباب بازی» به گفت‌وگو نشستیم.
کارگردان بهترین فیلم جشنواره فیلم کوتاه تهران: «خودکشی به سبک نیچه» را با پول توجیبی ساختم!/ کلیشه‌شکنی از کردستان و فیلمسازان کردزباندر ادامه، مشروح گفت‌وگوی خبرنگار فرهنگی تسنیم با این فیلم‌ساز جوان را از نظر می‌گذرانید:
* چگونه وارد فضای فیلم کوتاه شدید؟
تقریباً از سال 1398 فعالیتم در حوزه سینما را شروع کردم. دوره‌های مستندسازی را نزد آقایان شمقدری و استاد زنده‌یاد نادر طالب‌زاده گذراندم و سرانجام، در دوره‌های آموزشی انجمن سینمای جوانان ایران شرکت کردم و بعد از این دوره‌ها کار ساخت فیلم کوتاه را آغاز کردم.
* با این اوصاف، انجمن سینمای جوانان ایران واسطه ورود شما به فضای سینمای کوتاه بود؟
بله؛ همین‌طور است.
* «داستان اسباب بازی» نخستین تجربه کارگردانی شما محسوب می‌شود؟
بله، اولین تجربه‌ام به شمار می‌آید.
فیلم کوتاه بهترین بستر برای گفت‌وگو با مخاطب است
* چه شد که برای شروع فیلمسازی، مدیوم فیلم کوتاه را انتخاب کردید؟ ویژگی خاصی در این مدیوم وجود داشت که باعث شد به سمت آن کشیده شوی یا دلیل دیگری داشتی؟
اینکه اولین تجربه فیلم‌سازی‌ام را با کارگردانی فیلم کوتاه شروع کردم، دو دلیل داشت؛ دلیل اول که فکر می‌کنم نسبت به دلیل دوم، پررنگ‌تر هم باشد، ناشی از جبر است؛ یعنی شما اگر بخواهید در حوزه داستانی کار کنید، نمی‌توانید مدیوم دیگری را انتخاب کنید و اساساً انجمن سینمای جوانان ایران هم از شما همین را می‌خواهد؛ اینکه یک اثر داستانی کوتاه به آنها تحویل دهید. دلیل دوم هم این است که در فیلم کوتاه، نوعی شاعرانگی وجود دارد که می‌تواند اثرگذاری قابل توجهی را به همراه داشته باشد. یعنی شما اگر دغدغه این را دارید که به واسطه اثرتان به مخاطب، پیام بدهید و با او حرف بزنید، سوال ایجاد کنید یا دوراهی پیش پایش بگذارید، فیلم کوتاه مستعدترین بستر ممکن است؛ چرا که به شکلی مختصر، مفید و کم‌هزینه می‌تواند این امکان را برایتان فراهم کند. به‌ویژه وقتی تجربه قبلی فیلمسازی هم نداشته باشید، منطقی‌ترین تصمیم این است که از فیلم کوتاه آغاز کنید.
* یعنی اگر جبری که درباره‌اش صحبت کردید وجود نداشت، باز هم مدیوم فیلم کوتاه را برای شروع فیلمسازی انتخاب می‌کردید؟
بله؛ تقریباً. به هر ترتیب، برای من شرایط لازم مبنی بر اینکه بخواهم مستقیماً به سمت ساخت فیلم بلند بروم وجود نداشت. چه شرایط حرفه‌ای، چه شرایط مالی و چه موقعیتی که در آن قرار داشتم، چنین چیزی را ایجاب نمی‌کرد.
صباغیان: «اذان صبح به افق یزد» درباره اخلاق و مصائب تنهایی است/ نمی‌خواهم بلافاصله فیلم بلند بسازمتصویر تکان‌دهنده‌ای از یک کودک که ایده فیلم را شکل داد!
* به فیلم بپردازیم. ایده فیلم‌نامه و فضایی که در آن قصه‌ات را به تصویر کشیده‌ای چگونه شکل گرفت؟
ایده «داستان اسباب بازی» اینگونه شکل گرفت که من یک کودک زباله‌گرد را دیدم که دور خود گونی کشیده و محتمل بود که با کیسه زباله اشتباه گرفته شود! این تصویر خیلی ذهنم را به خود مشغول کرد. از یک سو اینکه چه اتفاقی ممکن است برای آن کودک بیفتد، جرقه روایت یک قصه را در ذهن من ایجاد کرد و از سوی دیگر، اینکه اصلاً چرا در جامعه ما باید چنین اتفاقی رخ دهد، باعث شد به سراغ چنین داستانی بروم. ممکن است هر اتفاقی برای آن کودک بیفتد؛ مثلاً اینکه توسط مامور شهرداری شناسایی شود و یا حتی اینکه مامور شهرداری متوجه حضور او نشود. در هر صورت، این اتفاق برای جامعه ما خوشایند و زیبنده نیست. تماشای آن کودک در چنین وضعیتی، باعث شد که پرسش‌های مختلفی در ذهن من شکل بگیرد و اینچنین بود که ایده قصه به سراغم آمد. برای اینکه فضای داستان چندان هم به سمت تضاد طبقاتی نرود، تصمیم گرفتم میان شخصیت‌های فیلم رابطه دوستی برقرار و پیوند آنها را مبتنی بر کارتون «داستان اسباب بازی» تعریف کنم.
فیلمم اقتباسی از کارتون «داستان اسباب بازی» نیست
* نام فیلم و برخی عناصر موجود در فیلم‌نامه، ملهم از کارتون معروف «داستان اسباب بازی» است که احتمالاً مثل من در دوران کودکی یا نوجوانی آن را تماشا کرده‌ای. تجربه تماشای این کارتون چقدر در شکل‌گیری فضای کلی قصه و روایتی که فیلم ارائه می‌دهد، تاثیرگذار بود؟
فارغ از اینکه من هم مثل شما این کارتون را قبلاً دیده بودم و می‌دانستم که خیلی‌ها هم آن را تماشا کرده‌اند، یک بار دیگر، متناسب با فیلم‌نامه‌ای که در دست داشتم، سری‌های مختلف کارتون «داستان اسباب بازی» را تماشا کردم. نکته دیگر اینکه اگر بخواهم از نظر محتوایی و معنایی فیلمم را با آن کارتون مقایسه کنم، می‌توانم بگویم که ارتباط چندانی میان این دو اثر وجود ندارد. حتی دست‌اندرکاران جشنواره به من پیشنهاد دادند که فیلمت را در بخش کتاب و سینما یا همان بخش اقتباس قرار دهیم، اما من این پیشنهاد را نپذیرفتم؛ چراکه فیلم من به معنای واقعی، اقتباسی از آن کارتون معروف به شمار نمی‌آید. من صرفاً برخی عناصر و موتیف‌ها را از کارتون «داستان اسباب بازی» وام گرفته‌ام و به نوعی می‌توان گفت که به آن کارتون ارجاع داده‌ام. این ارجاعات را هم به این دلیل انجام داده‌ام که بتوانم قصه خودم را تعریف کنم. یعنی به جز شخصیت‌های وودی، بازلایتر و اندی، نمی‌توان گفت که ارتباط خاصی میان این دو اثر وجود دارد.
پیوند کودکان با یکدیگر در فضایی فانتزی
* اساسا هدفی که از قرار دادن چنین ارجاعاتی در قصه دنبال می‌کردی چه بود؟
این حس برای بیشتر مخاطبان، حسی آشنا و نوستالژیک بود و این دو کودک باید به نوعی با هم پیوند می‌خوردند؛ آن هم پیوندی فانتزی و عجیب و غریب. شخصیت‌های فیلم به قدری شیدا و دلداده این کارتون هستند که یکی از کودکان در جایی درباره کودک دیگر می‌گوید تا لباسم را دید، نقش خودش را پیدا کرد! من به دنبال سازوکاری بودم که این کودک را به همدیگر وصل کند و همین، دلیل اصلی ارجاع به کارتون محبوب «داستان اسباب بازی» بود.
* به عنوان کارگردان، مضمون اصلی فیلم را چه می‌دانید؟
مضمون فیلم، دوقطبی‌سازی دنیای بچه‌ها و آدم‌بزرگ‌هاست. دو شخصیت کودکی که در فیلم می‌بینیم، داخل یک قطب جای می‌گیرند و سایر شخصیت‌های قصه در قطبی دیگر که همان قطب آدم‌بزرگ‌هاست. تلاش کردم حتی در کارگردانی‌ام هم چنین چیزی را نشان دهم. اساسا این همان چیزی است که ما در کارتون مشهور «داستان اسباب بازی» نمی‌بینیم و چه بسا مهمترین وجه تمایز این دو اثر هم همین باشد.
کارگردان فیلم کوتاه «زمرد»: نمی‌خواستم فیلمی بسازم که جشنواره‌های خارجی می‌پسندند/ تلنگری برای خروج آدم‌ها از زندان‌های شخصی‌شان«داستان اسباب بازی» فیلمی درباره کودکان است
* اساساً چقدر دغدغه کودک و نوجوان برای شما جدی بود و با انتخاب سوژه‌ای که محوریت آن را کودکان و نوجوانان شکل می‌دهند، سعی کردی به مسائل این نسل جدید بپردازی؟ آیا اگر با تصویر تکان‌دهنده‌ای که در خلال گفت‌وگو به آن اشاره کردی، مواجه نمی‌شدی، ممکن بود باز هم به سراغ ساخت سوژه‌ای مرتبط به کودکان و نوجوانان بروید؟
به طور کلی ترسیم فضای کودک و نوجوان در آثار سینمایی اهمیت بسیار زیادی دارد؛ اینکه ما در فیلم‌هایمان خطاب به کودکان و نوجوانان حرف بزنیم و این مسئله برای من هم بسیار مهم است. با وجود این، می‌توان گفت که «داستان اسباب بازی» فیلمی درباره کودکان است نه فیلمی برای کودکان. نکته دیگری که می‌خواهم به آن اشاره کنم این است که به شخصه دغدغه کودک و نوجوان را دارم اما اینگونه نیست که بخواهم صرفا روی یک موضوع مشخص کار کنم. مثلا کاری بعدی که مشغول انجامش هستم، ارتباطی به کودکان ندارد. من احساس کردم که با ساخت فیلم «داستان اسباب بازی» می‌توانم یک قصه درباره کودکان تعریف کنم که ممکن است برای مخاطبان جذاب باشد. واقعیت این است که شاید اصلا چنین پتانسیلی را نداشته باشم که با تسلط کامل روی حوزه کودکان و نوجوانان متمرکز شوم. فیلمسازان مستعدتری وجود دارند که می‌توانند سیر مشخصی را در این حوزه آغاز کنند و آن را امتداد دهند. اگرچه ممکن است بخواهم حوزه موضوعی دیگری را انتخاب کنم و تا انتها همان را ادامه دهم اما مطمئنا آن حوزه، کودک و نوجوان نخواهد بود.
هدفم سینمای بلند است
* فیلم را با مشارکت انجمن سینمای جوانان ایران ساختی. نحوه مشارکت و حمایت انجمن چگونه بود؟
ابتدا فیلم را ساختم و سپس انجمن نسبت به حمایت پس از تولید اقدام کرد.
* چالش خاصی در زمینه جلب حمایت انجمن وجود نداشت؟
نه، خوشبختانه همه چیز، خوب و منظم پیش رفت.
* جزو آن دسته از فیلمسازان هستید که سینمای کوتاه را پیش‌درآمدی برای ورود به سینمای بلند می‌دانند یا اینکه اساسا ترجیح می‌دهی فعالیت‌های آتی سینمایی‌‌ات را در همین مدیوم ادامه دهی؟
فکر می‌کنم فیلم کوتاه، مدیومی مستقل و جامع محسوب می‌شود که می‌تواند کارکرد معین خود را داشته باشد. با وجود این، من جزو دسته دوم فیلمسازان هستم و با احترام به همه فیلم‌سازانی که در سینمای کوتاه فعالیت می‌کنند، دوست دارم سینمای بلند را تجربه کنم و هدف‌گذاری‌ام معطوف به این امر است. به نظرم سینمای کوتاه حلقه واسط مناسبی برای ورود به عرصه فیلمسازی بلند است و خوشحالم که از این مجرا به سینما ورود پیدا کرده‌ام.
انتهای پیام/
منبع: تسنیم
کلیدواژه: فیلم فیلم کودک و نوجوان سینما فیلم کوتاه انجمن سینمای جوانان ایران داستان اسباب بازی کودکان و نوجوانان کودک و نوجوان سینمای کوتاه درباره کودک فیلم کوتاه فیلم سازان فیلم سازی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۲۳۶۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
همه چیز درباره بخش نوعی نگاه، فیلم کوتاه و سینه فونداسیون کن ۲۰۲۴
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از سایت جشنواره فیلم کن، در حالی که پیشتر اعلام شده بود زاویه دولان، بازیگر، کارگردان، فیلمنامه‌نویس و تهیه‌کننده کانادایی، رییس هیات داوران بخش نوعی نگاه هفتاد و هفتمین دوره جشنواره کن است، اکنون اسامی اعضای هیات داورانی که وی را همراهی می‌کنند، اعلام شده است.
مایمونا دوکور فیلمنامه‌نویس و کارگردان فرانسوی-سنگالی، اسماً المدیر کارگردان، فیلمنامه‌نویس و تهیه‌کننده مراکشی، ویکی کریپس بازیگر آلمانی-لوکزامبورگ و تاد مک کارتی منتقد، کارگردان و نویسنده فیلم آمریکایی اعضای گروه داوران این بخش را تشکیل می‌دهند تا برندگان جوایز بخش نوعی نگاه را که فیلم‌های هنری و اکتشافی نویسنده‌های جوان را به نمایش می‌گذارد، انتخاب کنند.
امسال ۱۸ فیلم از جمله ۸ فیلم اول انتخاب شده‌اند تا در این بخش نمایش داده شوند.
«وقتی نور می‌شکند» ساخته رونار رونارسون نیز به عنوان فیلم افتتاحیه بخش نوعی نگاه انتخاب شده که چهارشنبه ۱۵ مه ۲۰۲۴ (۲۶ اردیبهشت) آغازگر این بخش خواهد بود.
در روز معرفی فیلم‌های حاضر در کن ۲۰۲۴، اسامی ۱۵ فیلم از این بخش معرفی شد که شامل این فیلم‌ها بودند:
«نورا» ساخته توفیق الزیدی
«بی شرم» ساخته کنستانتین بویانوف
«پادشاهی» ساخته جولین کولونا
«بیست خدا!» ساخته لویی کورووازیه
«چه کسی اجازه داد سگ گاز بگیرد؟» ساخته لتیتا دوچ
«سگ سیاه» ساخته گوان هو
«دهکده کنار بهشت» ساخته مو هاراوه
«سپتامبر می‌گوید» ساخته آریان لابِد
«تاریخ سلیمان» ساخته بوریس لوژکین
«لعنت شده» ساخته روبرتو مینروینی
«در مورد تبدیل شدن به مرغ شاخدار» ساخته رونگانو نیونی
«آفتاب من» ساخته هیروشی اوکویاما
«سانتوش» ساخته ساندیا سوری
«ویت و نام» ساخته تریونگ مینچ زی
«آرماند» ساخته هالفدام اولمن تونده
و اوایل هفته ۳ فیلم دیگر به این بخش اضافه شدند تا شمار این بخش به ۱۸ فیلم برسد:
«نیکی» ساخته سلین سالت
«وقتی نور می‌شکند» ساخته رونار رونارسون
«جریان» ساخته جینتس زیلبالودیس
بخش فیلم کوتاه و سینه فونداسیون
در همین حال اعضای داوران بخش فیلم کوتاه و سینه فونداسیون و فیلم‌های این ۲ بخش نیز به تازگی معرفی شدند.
لوبنا آزابال بازیگر بلژیکی به عنوان رییس در کنار ماری کاستیل منشن شار بازیگر فرانسوی، پائولو مورتی مدیر سینماهای هنری از ایتالیا، کلودین نوگارت تهیه کننده و کارگردان فرانسوی و ولادیمیر پریشیچ کارگردان و فیلمنامه‌نویس صرب، نخل طلای فیلم کوتاه و ۳ جایزه سینه فونداسیون را که به فیلم‌های مدرسه‌های فیلمسازی اختصاص دارد، اهدا خواهند کرد.
هیات داوران برندگان را از میان ۱۱ فیلم بخش رقابتی فیلم کوتاه و ۱۸ فیلم منتخب سینه فونداسیون تعیین می‌کنند.
۱۱ فیلم کوتاه امسال که از بین ۴۴۲۰ فیلم ارسال شده انتخاب شده‌اند، از ۱۰ کشور آذربایجان، برزیل، بلغارستان، کانادا، چین، کرواسی، فرانسه، کوزوو، لیتوانی، پرتغال و آمریکا در بخش رقابتی ارایه خواهند شد. نخل طلای فیلم کوتاه شنبه ۲۵ می (۵ خرداد)، در مراسم اختتامیه هفتاد و هفتمین جشنواره کن اهدا می‌شود.
فیلم‌های بخش کوتاه
«ولسلست» ساخته اریک بریش از فرانسه، ۱۵ دقیقه
«منتظر هستی» ساخته رازوماتی اگلی از لیتوانی، ۹ دقیقه
«انگار که رفته‌ای» ساخته آذر گولیف از آذربایجان، ۱۵ دقیقه
«زخم‌های زیبا» ساخته رافائل ژوزو از فرانسه، ۱۵ دقیقه
«در راه» ساخته سمیر کاراهدا از کوزوو، ۱۵ دقیقه
«در مسیر آب‌ها» ساخته ویو لی از چین، ۱۵ دقیقه
«کاملا عجیب و غریب» ساخته آلیسون مک آلپاین ازکانادا، ۱۵ دقیقه
«چای» ساخته بلیک رایس از آمریکا، ۱۲ دقیقه
«آمارلا (زرد)» ساخته آندره هایاتو سایتو از برزیل، ۱۵ دقیقه
«مردی که نمی‌توانست ساکت بماند» ساخته نبویشا اسلیپچویچ از کرواسی، ۱۳ دقیقه
«بد برای یک دقیقه» ساخته دنیل سوارس از پرتغال، ۱۵ دقیقه
فیلم‌های بخش سینه فونداسیون
بخش سینه فونداسیون در بیست و هفتمین دوره برگزاری خود، ۱۸ فیلم کوتاه (۱۴ فیلم اکشن زنده و ۴ فیلم انیمیشن) را از بین ۲۲۶۳ فیلم که از سوی دانشکده‌های فیلم سراسر جهان ارسال شده‌اند، انتخاب کرده است. فیلمی از یک کارگردان سنگاپوری ساکن استرالیا، یک هندی و یک لیتوانیایی ساکن بریتانیا، یک روسی ساکن جمهوری چک و ۳ فیلم کوتاه ساخته شده در مدرسه‌های فیلم آمریکایی ساخته شده توسط فیلمسازان روسی، چینی و بریتانیایی که در این بخش جای دارند؛ نشان دهنده جابه‌جایی خلاقیت از نقطه‌ای به نقطه دیگر جهان است.
هیات داوران جوایز این بخش را در مراسمی که روز پنج‌شنبه ۲۳ می (۳ خرداد) در تئاتر بونوئل برگزار می‌شود، اهدا می‌کنند.
فیلم‌های این بخش عبارتند از:
«مرد کلاغی» ساخته یوهان عبدالنور، آلبا، لبنان، ۸ دقیقه
«عشق ممنوعه» ساخته ژیوِن کونگ از آکادمی فیلم پکن، چین، ۴۰ دقیقه
«این نیز می‌گذرد» ساخته دوویداس دراکشاس، مدرسه فیلم لندن، بریتانیا، ۲۷ دقیقه
«اکوها» ساخته رابینسون دروسوس، انساد، فرانسه، ۷ دقیقه
«ما و آنها» ساخته نیکلاس دومارت از لو فمیس، فرانسه، ۲۰ دقیقه
«ترمینال» ساخته ایست الیوت، ازNYU، آمریکا، ۱۸ دقیقه
«ارتفاع» ساخته گابریل اسدراس، دانشگاه گوادالاخارا، مکزیک، ۲۸ دقیقه
«در روح» ساخته نیکولو فولین از مرکز تجربی فیلمسازی، ایتالیا، ۱۴ دقیقه
«دندان گوزن» ساخته سیف هماش از دانشگاه دارالکلیمه، فلسطین، ۱۶ دقیقه
«علف ها» ساخته پولا کازاک، فامو، جمهوری چک، ۱۴ دقیقه
«هرج و مرجی که او پشت سر گذاشت» ساخته نیکوس کولیوکوس، دانشگاه ارسطو تسالونیکی، یونان، ۳۳ دقیقه
«جنگل اکوها» ساخته یوری لیم، دانشگاه ملی هنر کره، کره جنوبی، ۲۲ دقیقه
«خرگوش کوچک بودن» ساخته مانسی ماهشواری، NFTS، بریتانیا، ۹ دقیقه
«آفتابگردان‌ها اولین‌هایی بودند که می‌دانستند…» ساخته چیداناندا اس نایک، FTII، پونا، هند، ۱۶ دقیقه
«شکوفه های پژمرده» ساخته لیونل سیه، AFTRS، استرالیا، ۱۴ دقیقه
«بیرون از پنجره از طریق دیوار» ساخته آسیا سگالوویچ، دانشگاه کلمبیا، آمریکا، ۲۲ دقیقه
«سه» ساخته توسط امی سانگ، دانشگاه کلمبیا، آمریکا، ۱۵ دقیقه
«زمان پاپ نیست» ساخته آمیت واکنین، دانشگاه تل آویو، اسراییل، ۱۴ دقیقه
کد خبر 6088476
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد